Donderdag 23 mei 2019, Veenman wordt eeuweling, 100 jaar!
Zoveel organisaties is dat niet gegeven en wat ons betreft een mijlpaal om bij stil te staan. In aanloop naar die bijzondere dag doen we dat van tijd tot tijd ook hier. Terugkijken omdat het mag, omdat het moet, omdat het leuk is. Want onze geschiedenis is te mooi, om niet waar te zijn!
Voor iedereen die iets heeft met muziek – en wie heeft dat niet? – zal het herkenbaar zijn. Herinneringen of beelden die direct in je gedachten komen zodra je een bepaald nummer of muziekstuk hoort. Bij het horen van de eerste klanken schieten ze door je hoofd. Onlosmakelijk met je verbonden door de muziek.
Geliefden en dierbaren van ooit, vakanties, die zomer van toen….. Maar het gaat verder dan dat.
Een beurs bijvoorbeeld.
Efficiency Beurs
Vakbeurs bij uitstek. De eerste vond plaats in 1960. Eerst jaarlijks, uiteindelijk elke twee jaar. De laatste in 1995, overbodig geworden door de komst van het internet.
“Helaas” zeggen velen uit de branche, die er met weemoed aan terugdenken.
Voor wie het nooit heeft meegemaakt laat het fenomeen, want dat is het wat mij betreft, zich nauwelijks beschrijven. Toch probeer ik het, in een poging iets mee te geven van de unieke sfeer die zo kenmerkend was voor die beursdagen.
Met een beetje fantasie zou je kunnen zeggen dat deze beurs “het kieskeurig” van toen was. De enige gelegenheid immers om snel het totale aanbod van gelijksoortige producten in Nederland met elkaar te vergelijken.
Daar kwamen veel bezoekers op af. Tot ca. 200.000 in de hoogtijdagen.
Brush-Up, de voorbereiding
Het kenmerkende van een beurs in die dagen was, dat er ter plekke aankopen werden gedaan. En niet zo zuinig ook.
Daarvoor werd door de leveranciers veel uit de kast gehaald. Heel veel!
Om iedereen op scherp te zetten werd voor sales en (sales)management in het weekend voorafgaande aan de beurs een Brush-Up georganiseerd. Natuurlijk in een riant hotel, vaak in een bosrijke omgeving en altijd voorzien van een rijk gevulde bar. Zonder sluitingstijd.
Doel? Slechts één. Maak zelfs van enigszins timide farmers niets ontziende hunters. Op en top gemotiveerd om juist gedurende de beursdagen te pieken. Als nooit tevoren.
Talloze rollenspellen werden gespeeld. Om pas te stoppen als het spel “hoe krijg je kopers vanuit het gangpad je beursstand op en hoe zorg je dat ze er met een getekende order weer van afgaan” tot in de finesses werd beheerst.
Einde zaterdag brak weer huiswaarts, een zondag en maandag om bij te komen om dinsdagmorgen vroeg, een uur voor aanvang van de beurs, op tijd te zijn voor de kick-off en de eerste roll call.
Roll call
Koppen tellen.
Dagtarget en kortingsmandaten delen.
Concurrentie tackelen.
Motivatieknoppen nog dieper indrukken.
Elke beursdag opnieuw. Zeven in totaal.
Om vervolgens een dag lang op z’n Rotterdams te rossen, te rammen, te beuken. Met succes!
Beursgeeltje
Einde beursdag, maandag en dinsdag van de 2e week om 22.00 uur(!), opnieuw verzamelen.
Onder het genot van een drankje de resultaten delen en – als het dagtarget was behaald – vervolgens boter bij de vis: voor iedereen een beursgeeltje (25 gulden), contant uitbetaald.
Een geeltje. Net zo snel weer uitgegeven als ontvangen, ook dat.
Want beursdagen waren niet alleen hoogtijdagen voor de leveranciers, maar ook voor de Amsterdamse horeca. Voor die in de Jordaan in het bijzonder. Opgegroeid buiten Amsterdam, is bij menig provinciaal de (muzikale) kennismaking met Café Nol en Café Bolle Jan voorgoed in de ziel gekerfd. Onuitwisbaar.
Taxiritjes ook, die op basis van de plattegrond betaalbaar leken, maar die dagen aanzienlijk langer duurden. “Ach meneer, praat me er niet van, dat kl*te eenrichtingsverkeer en die afsluitingen hier in de stad. Doodziek word je ervan!” klonk het in plat onvervalst Amsterdams vanachter het stuur.
De discussie aangaan? Je waagde het niet.
Ook de taxichauffeurs deden meer dan goede zaken.
Simply the Best
Veenman (kantoormachines). Zeker niet in omvang de grootste leverancier. Niet met de grootste stand op de beurs. Niet met de spectaculairste beursaanbiedingen. Niet met de duurste BN-ers als promotors op de stand.
Wel zeven dagen lang steevast één van de leveranciers met spraakmakende resultaten. Wel altijd met innoverende producten, diensten en oplossingen. Wel met beursmedewerkers die aantoonden echt verstand van zaken te hebben. Onvermoeibaar, gastvrij en toegewijd.
Zeven beursdagen dagen lang waren we (en voelden we ons) Simply the Best en dat moest iedereen weten. De hit van Tina Turner was ons credo en geadopteerd als lijflied knalde dit nummer te pas en te onpas uit de speakers tijdens één van de laatste beursedities.
Niemand die er omheen kon.
De Efficiency Beurs bestaat al lang niet meer en er is in al die jaren daarna veel veranderd.
Ons credo niet. Al meer dan 100 jaar. Niemand die er omheen kan. Met dank aan Tina.
